🌪️ Wervelwind 🌪️

De afgelopen twee weken zijn erg pittig geweest. Naast erge heimwee heb ik het moeilijk gehad met mijn lichaam. Mijn longen gaan hartstikke goed maar doordat er van alles heerst hier is mijn lichaam continu aan het vechten tegen virussen en bacteriën. Hierdoor ben ik wat vermoeider en zo sluipt er toch van alles in. Ik heb een allergische reactie op deodorant, wat hele heftige roodheid en blaasjes veroorzaakt. Een antibioticakuur zorgt ervoor dat ik minder holte klachten heb echter heb ik gaandeweg mijn rib- en tussenribspieren gescheurd. Deze pijn is flink heftig waardoor ik weer met oxycodon en pijnstillers ben gestart. Dit om in beweging te kunnen blijven. Mentaal ga ik van deze pijnstiller echt achteruit, de gedachten worden donkerder en somberder. Gelukkig zijn de pijnklachten al op zijn retour en kan ik ook al weer minder pijnstilling nemen.

De wandelingen zijn nog steeds mijn geluksmomenten. Ik geniet van de natuur, de diertjes, het vrije ademen en het vele bewegen. Het is zo onwerkelijk hoe ik me vaak voel, ook als het wat slechter gaat, voelt het vaak beter als ik eenmaal aan het lopen ben. De balans tussen bewegen en rust heb ik gevonden. En mijn doelen heb ik grotendeels al bereikt. Dit alles draagt bij aan de verschrikkelijke heimwee. Ik mis Ben, ik mis zijn knuffels en slechte grappen en het samenzijn, ik mis Moser en onze avonturen, mijn eigen overheerlijke niet krakende bed, de prachtige heide als achtertuin, mijn quooker, zelf beslissen hoe laat en wat je eet, de meiden die trouw elke week koffie komen drinken, de rust en mijn thuis. Mentaal heb ik het zwaar. Door de heimwee maar ook zeker door het leven hier. Wat kunnen mensen negatief en ondankbaar zijn. Normen en waarden zijn soms ver te zoeken. Rekening houden met elkaar, waarom? Het is een struikelblok. Wanneer ik lekker in mijn vel zit kan ik met een grappige (al zeg ik het zelf) demonstratie voordoen wat het nut is van een deurklink en hoe die te gebruiken. Wanneer ik wat minder goed in mijn vel zit weet je dat je nauwelijks nog voor mijn deur kunt ademen als je langsloopt. Het zorgt voor onnodige wrijving. Gelukkig zijn er ook heel veel mensen dien wel dankbaar zijn en vormen van beleefdheid kennen. 

Wat ik echt geleerd heb over mezelf is dat ik echt al heel ver ben in het zelfmanagement, grenzen aanvoelen en aangeven en echt kan luisteren naar mijn lichaam, ik weet wat er speelt. Dat ik zelfverzekerd ben in omgaan met mijn longaandoening en de juiste keuzes weet te maken. Hier ben in dan ook ontzettend trots op. Terwijl ik dit schrijf krijg ik dan ook weer wat moed terug. Ook al gaat het hier gigantisch op en neer en voel ik soms een wervelwind aan emoties, zie ik ook in dat ik dit nodig heb gehad en dat het me weer heel veel nieuwe inzichten heeft gegeven en het allerbelangrijkste dat mijn longen weer rustig zijn. 

Naast de wervelwind heb ik ook veel leuke momenten gehad. Met Pasen hebben we eieren geschilderd en gezocht en zijn 2de Paasdag, gaan midgetgolfen. Dit was bijzonder gezellig, ik heb echt onwijs hard gelachen, iedereen weet nu dat ik van het nastreven van spelregels houdt. En hadden we op Koningsdag de Koningsspelen, georganiseerd door de begeleiding. Sjoelen, lepel-ei lopen, pittenzak gooien en spijkerpoepen. Mir en ik vormen een team en weten dit zeer goed uit te spelen. De tweede plaats! In de middag ga ik met Marjolein en Mir en prachtige wandeling maken, van Sertig naar de kliniek. Het is een wandeling van 7,4 km door het bos en werkelijk waar zo mooi. Alsof je in Narnia rondloopt. We sluiten de wandeling af met een picknick, het was echt een heerlijke dag en ik heb onwijs genoten. 

Met deze wandeling staat mijn wandelteller op 77.9 kilometer. Aangezien ik als doel heb gesteld deze opname 100 km aan wandelingen te willen lopen mag ik nog even aan de bak de aankomende anderhalve week.